Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Ένας άνθρωπος στην αγκαλιά μου...


Θέλω έναν άνθρωπο στην αγκαλιά μου
Να του μιλάω για όλα τα ασήμαντα της μέρας 
κι εκείνος να με ακούει με λαχτάρα!

Να λέω το "πώς" και το "γιατί" των όλων 
και να λέει για τις ασχολίες του μ' αυτούς που έχουν πια ηρεμήσει!
Γιατί είχα χρόνια να νιώσω έναν άνθρωπο στην αγκαλιά μου
έστω και ψεύτικο, έστω και ψεύτη, υποκριτή!

Μήπως αγκάλιασα και ποτέ μου αληθινό άνθρωπο;
Ένιωθα τα αγκάθια των χεριών και της γλώσσας του επάνω μου
μα δεν το καταλάβαινα!
Κι ύστερα, αφού λοιπόν συνήθισα στον πόνο
κατάφερε να με πληγώσει λίγο ακόμα!
Με ένα αίσθημα υπεροχής και απανθρωπιάς 
με χτύπησε ακόμα πιο πολύ έτσι για το καλό του!

Θέλω έναν άνθρωπο στην αγκαλιά μου
Να μου παίζει μουσική μονάχα 
κι εγώ με ένα χαμόγελο κι ένα απαλό μου χάδι 
να λέω "ευχαριστώ!"

Και κάποιες νύχτες δίχως ύπνο
νύχτες με σκέψεις της οργής και της αρρώστιας του μυαλού
έτσι απλά με τη μουσική του να με γαληνεύει!

Άλλες φορές να περιμένει μέχρι αργά 
να μάθει τα ανόητα της μέρας μου
να γελάσει με τα ευτράπελα της ζωής μου
και να λυπηθεί μαζί μου!

Θέλω έναν άνθρωπο στην αγκαλιά μου
αυτόν που θα με θυμάται
κι ας πέρασε καιρός από τότε που ειδωθήκαμε!

Έναν τέτοιο απλό άνθρωπο θέλω στην αγκαλιά μου
Φαίνεται τελικά πως θέλω εσένα
που τόσο ξαφνικά μα τόσο υπέροχα μπήκες στη ζωή μου!

Που χωρίς καν να με ξέρεις καλά
μαντεύεις ό,τι μου αρέσει κι αγαπώ!
Που τα βράδια μου κρατάς έστω κι από μακριά συντροφιά
κι ας υποφέρεις!

Μα όπως φαίνεται... θα υποφέρουμε μαζί!