Συγνώμη και πάλι!

Πόσο αφελής είμαι ώρες ώρες 
Πάλι πίστεψα σε λόγια του αέρα και του απλού ενθουσιασμού
Δε σε ξέρω ακόμη καλά ακόμη σε μαθαίνω τόσο αργά όσο μου αφήνεις να δω από τον αληθινό σου χαρακτήρα
Τώρα που σκέφτομαι όλα σου τα λόγια τώρα που έρχεται μπροστά μου το ψυχρό σου βλέμμα
Η άκαρδη στάση σου να με καρφώνεις με καρφιά αδικίας ενόσω δεν μπορώ να κρατήσω τα δακριά μου
Να με κοιτάζεις όλο έπαρση που φάνηκες ο αδικημένος, ο πάντα σωστός, αυτός που έχει αισθήματα
Γιατί εγώ δεν έχω όπως άφησες να φανεί
Εγώ δε σε σκέφτομαι ποτέ, ποτέ δε νοιάζομαι για την καρδιά σου
Μα κάτι τέτοιες ώρες κι αυτό το βλέμμα σου και τα μαχαίρια της γλώσσας σου με κάνουν να αναρωτιέμαι: Άραγε εσύ έχεις καρδιά;
Μ' αγάπησες ποτέ σου; Αιστάνθηκες ποτέ αληθινά άδειος επειδή δεν ήμουν εκεί κοντά σου;
Ή τελικά είμαι εγώ μονάχα αυτή που παλεύει μόνη της να κρύψει τις αδυναμίες της, να φανεί δυνατή, να μη δειλιάσει, να μη τα βάλει κάτω
Να αντέχει να βλέπει τις πληγές της να εξαπλώνονται χωρίς να παραπονιέται για να μη φανεί και πάλι γκρινιάρα, για να μη ρισκάρει το ότι μπορεί να γυρίσεις ξαφνικά την πλάτη
Μια αφορμή! Αυτό αρκεί...
Μια αστεία, σχεδόν γελοία αφορμή μπορεί να χαλάσει τη ζωή μου, να γκρεμίσει και πάλι τα όνειρά μου που με κόπο προσπάθησα να ξαναχτίσω
Σε έβαλα στο θρόνο της καρδιάς μου και γύρω από 'σένα έχω χτίσει τόσα όμορφα πράγματα, τόσες στιγμές, τόσα χαμόγελα 
Μα με έκανες και πάλι να φοβάμαι ακόμα πιο πολύ
Κάθε άνθρωπος που περνάει από τη ζωή μου φαίνεται σα να το 'χει βάλει σκοπό να με πληγώσει, να μου γκρεμίσει τα όνειρα, να με κάνει να τρομάζω να γνωρίσω τους ανθρώπους, να έρθω κοντά τους, να τους αγαπήσω
Οι έρωτές μου ήταν τόσο ανούσιοι που με την πρώτη ευκαιρία με έβαζαν στο στόχαστρο, με κολλούσαν στον τοίχο με την κάνη στον κρόταφο για να μου επισύρουν τόσα και τόσα δήθεν παραπτώματα
Ρωτήστε με, λοιπόν, σας προκαλλώ αναρωτηθήκατε ποτέ αν έχω εγώ κάποιο παράπονο; Κι αν μήπως τα δικά σας παραπτώματα με πόνεσαν καθόλου; Καταλάβατε άραγε πόσο πολύ πονάω, αλλά καταπνίγω όλο μου τον πόνο μόνο και μόνο για να μην πληγώσω κανέναν;
Πάντα πληγώνομαι και πάντα πληρώνω για κάτι λάθη μου σωστά πταίσματα
Συγχαρητήρια, λοιπόν, που τα κατάφερες και εσύ όπως και όλοι οι άλλοι
Πρέπει να νιώθεις τόση περηφάνεια που με έκανες να τρομάζω να σου μιλήσω, να αναρωτιέμαι για το πως πρέπει να σου φερθώ για να μην έχεις παράπονο, τόσος ο φόβος μου
Γιατί το ξέρω θα έρθει και πάλι η στιγμή που θα μου πεις για τα μεγάλα μου σφάλματα που αναγκαζόσουν να κρύβεις κάτω από το χαλί, να τα καλύπτεις όπως λες, να κάνεις πως δεν τα βλέπεις
Κρίμα και συγνώμη σου ζητάω
Συγνώμη που και πάλι ξεγελάστηκα και πίστεψα στον έρωτα, στην αγάπη εγώ που είχα πει πως δεν θα ξαναγαπήσω 
Συγνώμη που σ' αγάπησα τόσο πολύ, αλλά να ξέρεις σε ξεχώρισα
Μου φάνηκες διαφορετικός, ξεγελάστηκα και πάλι
Συγνώμη για την αφέλειά μου, συγνώμη και πάλι
Σ'αγαπώ και πάλι!