Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

Σε παραδέχομαι

                    Σε παραδέχομαι


Γλίτωσες μωρό μου, σε παραδέχομαι, γιατί τα κατάφερες μόνη σου
Σε θαύμασα, με δάκρυα, γιατί ξέρεις το αίμα νερό δε γίνεται, και χάρηκα τόσο που εσύ γλίτωσες
Σε είδα ντυμένη στα λευκά στο παιδικό σου δωμάτιο, εκεί που παίζαμε μικρές τα καλοκαίρια, θυμάσαι;
Ερχόμουν σχεδόν κάθε μέρα για να σε πάρω να πάμε στη γιαγιά, πόσο μου λείπουν εκείνες οι μέρες, ήταν το μόνο που με ένοιαζε
Κι εσύ ήθελες όλο να φεύγεις από εκεί μέσα, τα ίδια περνάω κι εγώ, μη νομίζεις, σε νιώθω
Μέχρι πριν από λίγο καιρό αναρωτιόμουν γιατί να πάρεις αυτή την απόφαση, το μεγάλο βήμα, σήμερα κατάλαβα, κι εγώ το ίδιο θα έκανα, ακόμη και τόσο νωρίς
Θυμάμαι τα πάντα, τα πρωινά που πηγαίναμε μαζί σχολείο, τη τσαχπινιά σου, δεν άντεχες στο σπίτι, πνιγόσουν, εγώ να δεις
Σε στολίσανε με όλα τα καλά στο μικρό σου δωμάτιο και πέρασαν από μπροστά μου όλες οι αναμνήσεις, όλες οι στιγμές μας, τα καλά μας, τα μαλώματά μας, οι αγκαλιές μας, οι συζητήσεις μας
Χαθήκαμε καρδιά μου, αποξενωθήκαμε, χωμένοι στις υποχρεώσεις μας, βουτηγμένοι στη ρουτίνα μας, σήμερα όμως κατάλαβα ότι είσαι στην καρδιά μου
Γλίτωσες μωρό μου και οι λόγοι αυτού του βήματος ήταν ακριβώς δίπλα σου, η απορία στο βλέμμα σου, έτρεξες να φύγεις όταν κατάλαβες καλά τον κόσμο, σε παραδέχομαι
Δίδαξε με πώς γλιτώνεις από τέτοιες καταστάσεις, πες μου, ίσως εγώ δεν έχω τον δυνατό σου χαρακτήρα, την πυγμή σου
Ποτέ δεν την είχα, δυστυχώς, εσύ ήξερες πάντα να επιβιώνεις από τέτοιες καταστάσεις, εγώ ακόμη δεν έμαθα
Τώρα όμως δε ζεις στην αβεβαιότητα, αυτά πέρασαν, σήμερα σας θαύμασα
Συγκινήθηκα στ’αλήθεια, γέμισε η καρδιά μου, ήσασταν όμορφοι, ήσασταν μαζί
Ελπίζω τα χέρια αυτά να μη σε λερώσουν, ελπίζω να συνεχίσεις με αυτό το χαμόγελο
Θα θυμάμαι πάντα τις στιγμές μας, γιατί οι περισσότερες ήταν τόσο όμορφες
Σε παραδέχτηκα σήμερα
Σε παραδέχομαι και σ’αγαπάω!

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017



   Με άδειασες




Σήμερα άδειασα από ζωή.

Πέρασαν από μπροστά μου τα τελευταία διόμιση χρόνια της ζωής μου, οι στιγμές,, η πορεία στο άγνωστο, οι άνθρωποι που γνώρισα, τα μέρη που είδα, οι επιστροφές μου στο “σπίτι”, πάντα τις μισούσα

Σπίτι είναι εκεί που μπορείς να είσαι ο εαυτός σου

Μάλλον εγώ δεν έχω, τόση αβεβαιότητα, τόση μεγάλη απορία, σκέψεις μπλεγμένες, ανακατεμένες με πολλά “γιατί”, κλάμα και κατεστραμένα όνειρα

Η πιο μεγάλη απογοήτευση δεν είναι όταν δεν έχεις οικογένεια, αλλά όταν νομίζεις ότι έχεις και βλέπεις το σκληρό πρόσωπο των ανθρώπων που λένε ότι σ’αγαπάνε

Πόσο εύκολο να το λες

Πού ήσουν όταν έκλαιγα, πού ήσουν όταν ήμουν άρρωστη, γιατί έφυγες, γιατί δεν με έπαιρνες αγκαλιά, γιατί μια φορά δεν μπορούσα να παινευτώ κι εγώ για το ωραίο κέικ σου, γιατί ήσουν απών πάντα, ακόμη και τώρα

Όλο λόγια και κρύες αγκαλιές, το ενδιαφέρον σου ένα τηλέφωνο, μερικές ερωτήσεις για τη μέρα το διάβασμα και τέλος.

Διαβάζω, μην ανησυχείς, δε χρειάζομαι την επιτήρηση σου

Μου έμαθες να ζω χωρίς εσένα και ξέρεις;, δε θα μου λείψεις ποτέ

Έτσι κι αλλιώς σχεδόν πάντα έλειπες

Μ’άφησες μόνη να λογοδοτώ για τις δικές σας αμαρτίες, και λάθη

Σήμερα άδειασα πραγματικά, χάθηκα στις σκέψεις, μου...

Το σπίτι είναι πάντα το ίδιο άδειο, αν και δεν μένω μόνη, μ’ένω με τα απομεινάρια μιας οικογένειας που ποτέ δεν ήταν πραγματική

Σιχάθηκα αυτή τη λέξη, αλήθεια, τη φοβήθηκα

Πώς γίνεται να είδα αγάπη ή τουλάχιστον πραγματική προσοχή από ξένα άτομα, αλλά τίποτα από τα δικά μου άτομα;

Θα φύγω μια μέρα, όπως είχες κάνει κι εσύ όταν σε χρειαζόμουν, όπως κάνεις πάντα γιατί δεν αντεχεις καμμιά ευθύνη

Και τώρα τι; Μερικά ακόμη χρόνια τοξικότητας πάνω μου, σε ευχαριστεί αυτό;

Μέχρι τώρα δε σε έκρινα, τώρα το κάνω

Η ευαισθησία μου έχει πεθάνει, το δάκρυ έχει στεγνώσει και τα χείλη μου είναι πικρά, το τσιγάρο έχει μια πίκρα, αλλά είναι η μόνη παρέα τώρα

Δε νιώθω τίποτα πια, αμφιβάλλω αν θα μπορέσω να το κάνω ξανά, αυτό εξαρτάται από τη διάθεσή σου

Σε ευχαριστώ μόνο για ένα πράγμα, που μου έμαθες να μην περιμένω τίποτα από κανέναν, ούτε καν από αυτούς που είθισται να δίνουν, κι ας έχουν να δώσουν μόνο ένα χαμόγελο, ένα χαμόγελο αληθινό

Καληνύχτα από μακριά, όπως πάντα!