Παρασκευή 22 Μαΐου 2020

Για Πάντα

Θέλω να κρατάω για πάντα το χέρι σου, αυτά τα χέρια τα ευλογημένα
Τρέμουν πια, δεν είναι δυνατά μα έχουν ψυχή ακόμη μέσα τους
Ψυχή και αγιοσύνη
Χτες δεν ήσουν καλά, ίσως να το κατάλαβα όταν σου τηλεφώνησα τη σωστή στιγμή για να σου πω καληνύχτα
Δεν ήθελα να είναι η τελευταία μας
Ποτέ δεν θα είναι, ακούς;
Θα είσαι πάντα εδώ, κοντά μου

Τρόμος και απελπισία, τα κύρια συναισθήματα
Δεν αντέχω να σε βλέπω έτσι, να μην μπορείς, να εξαρτάσαι, να είσαι μόνη
Δεν θέλω να είσαι έτσι
Δεν θέλω να σε χάσω
Αν φύγεις εσύ χάθηκαν όλα, εγώ θα φύγω, για πάντα
Θα θελα να φτιάξω ένα σπίτι με έναν κήπο, στον κήπο θα φύτευα πολλά λουλούδια για σένα για να τα βλέπεις και μια κόκκινη τριανταφυλλιά που αγκαλιάζει το σπίτι. Εκεί κοντά μια καρέκλα για σένα και ατέλειωτα καλοκαιρινά απογεύματα. Εγώ κι εσύ. Για πάντα.

Μη φύγεις, ποτέ
Θέλω πάντα να μου σφίγγεις το χέρι και να χαίρεσαι που πίνουμε μαζί καφέ
Εγώ θα σου στύβω χυμό και εσύ θα μου μιλάς για τα λουλούδια και για τον Θεό
Εγώ πάλι θα προσπαθώ να εκλογικεύσω αυτά που λες και πάλι θα καταλήγω στο ότι έχεις δίκιο και ότι έχεις πιάσει το νόημα του Θεού
Η αγιοσύνη είναι θείο δώρο, κι εσένα τα μάτια σου είναι όλο γαλήνη και αγάπη

Φοβάμαι, πάντα φοβόμουν για τη στιγμή, την πικρή ώρα
Αν με ρωτούσαν τι θα θυσίαζα για να εξαγοράσω τη σιγουριά ότι αυτή δεν θα έρθει ποτέ η απάντηση θα ήταν τα πάντα

Τρέμεις και δεν μπορείς να περπατήσεις, είσαι σχεδόν 88!
Τρέμω και σε βοηθάω να στηριχτείς, είμαι σχεδόν 26!

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2020

Μάθημα


Αυτός ο κόσμος είναι σκληρός και άδικος.
Μα πιο άδικος είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Ονειρευόσουν. Ονειρεύτηκες.
Ένα χρόνο πριν έκλαιγες για την αδικία της ζωής, για το ότι δεν ζεις
Πού είναι έλεγες η ζωή; Πότε θα  έρθει η αλλαγή και σε σένα; Και ήρθε.
Εσύ τί έκανες; Τα γκρέμισες όλα.
Μετάνιωσες μήπως; Τώρα είναι αργά για δάκρυα. Δεν έχει σημασία.
Κανείς δε θα νοιαστεί, αφού ούτε εσύ η ίδια για τον εαυτό σου δεν νοιάστηκες.
Και ζητάς τα ρέστα από τους άλλους;
Ούτε το σύμπαν φταίει, ούτε οι άνθρωποι
Κανένα φεγγάρι δεν ήταν σε έκλειψη και τα άστρα δε συνομότησαν εναντίον σου
Έκανες λάθος!

Κοιτάζω στον καθρέφτη και βλέπω το κουρασμένο μου πρόσωπο.
Δείλιασα. Φοβήθηκα. Πλήρωσα. Πληρώνω.
Πώς σε 2 μήνες μπορείς να γεράσεις χρόνια.
Το είδα τώρα.

Κανένας δε σε στήριξε κι εσύ πάλευες με τους δαιμονές σου
Είσαι δυνατή, πολύ δυνατή.
Πήγες ενάντια σε όλους και σε όλα.
Όχι πως ήτανε σωστό αυτό που έπραξες, λάθος ήτανε, μα είχες κότσια και το έκανες
Και τώρα ζεις πάλι μονάχη, μέσα σε ένα δωμάτιο, μπροστά στον υπολογιστή
Δεν έχεις τίποτα καλό σα σκέψη
Ούτε αυτός ο δρόμος θα σε βγάλει πουθενά
Ποτέ ο δρόμος της απελπισίας δεν σε βγάζει στο καλό
Θυμήσου γιατί έφτασες εδώ, θυμήσου τι σκεφτόσουν

Κλαίω. Δε θυμάμαι να πέρασε μέρα που να μην έκλαψα σα να γκρεμίστηκε το σύμπαν
Η αλήθεια είναι πως δεν γκρεμίστηκε
Κι εγώ νομίζω πως χάθηκε πια ο κόσμος για ένα λάθος
Ο κόσμος  θα χαθεί αν συνεχίσω να σκέφτομαι έτσι

Είσαι κουρασμένη, σε βλέπω
Όχι σωματικά, η ψυχή σου κουράστηκε τόσο πολύ που δεν έχει άλλες αντοχές
Θα τρελαθείς έτσι όπως το πας, ξύπνα
Ξύπνα καρδιά μου, δες πόσο όμορφη είσαι, όλοι στο λένε, πρέπει κι εσύ να το καταλάβεις
Δες πόσα έχεις καταφέρει, κι ας τα θεωρείς δεδομένα
Δες πόσοι τα καταφέραν, κι εσύ για ένα λάθος σου θαρρείς πως χάθηκε ο κόσμος
Πάρε το μάθημα σου και προχώρα
Μάθημα ζωής ήταν αυτό, να μην βλέπεις μόνο το αρνητικό
Έτσι σου μάθανε, τι να κάνεις κι εσύ
Έτσι σου έδειξαν από τόσο δα μωρό, πώς ο κόσμος μπορεί να χάθηκε για ένα μικρό σου λάθος

Είναι ωραία η ζωή τελικά, πιο ωραία από ότι νομίζεις
Πες "ευχαριστώ και συγνώμη" και προχώρα
Δεν βγαίνει με άλλα δάκρυα η ζωή