Παρασκευή 22 Μαΐου 2020

Για Πάντα

Θέλω να κρατάω για πάντα το χέρι σου, αυτά τα χέρια τα ευλογημένα
Τρέμουν πια, δεν είναι δυνατά μα έχουν ψυχή ακόμη μέσα τους
Ψυχή και αγιοσύνη
Χτες δεν ήσουν καλά, ίσως να το κατάλαβα όταν σου τηλεφώνησα τη σωστή στιγμή για να σου πω καληνύχτα
Δεν ήθελα να είναι η τελευταία μας
Ποτέ δεν θα είναι, ακούς;
Θα είσαι πάντα εδώ, κοντά μου

Τρόμος και απελπισία, τα κύρια συναισθήματα
Δεν αντέχω να σε βλέπω έτσι, να μην μπορείς, να εξαρτάσαι, να είσαι μόνη
Δεν θέλω να είσαι έτσι
Δεν θέλω να σε χάσω
Αν φύγεις εσύ χάθηκαν όλα, εγώ θα φύγω, για πάντα
Θα θελα να φτιάξω ένα σπίτι με έναν κήπο, στον κήπο θα φύτευα πολλά λουλούδια για σένα για να τα βλέπεις και μια κόκκινη τριανταφυλλιά που αγκαλιάζει το σπίτι. Εκεί κοντά μια καρέκλα για σένα και ατέλειωτα καλοκαιρινά απογεύματα. Εγώ κι εσύ. Για πάντα.

Μη φύγεις, ποτέ
Θέλω πάντα να μου σφίγγεις το χέρι και να χαίρεσαι που πίνουμε μαζί καφέ
Εγώ θα σου στύβω χυμό και εσύ θα μου μιλάς για τα λουλούδια και για τον Θεό
Εγώ πάλι θα προσπαθώ να εκλογικεύσω αυτά που λες και πάλι θα καταλήγω στο ότι έχεις δίκιο και ότι έχεις πιάσει το νόημα του Θεού
Η αγιοσύνη είναι θείο δώρο, κι εσένα τα μάτια σου είναι όλο γαλήνη και αγάπη

Φοβάμαι, πάντα φοβόμουν για τη στιγμή, την πικρή ώρα
Αν με ρωτούσαν τι θα θυσίαζα για να εξαγοράσω τη σιγουριά ότι αυτή δεν θα έρθει ποτέ η απάντηση θα ήταν τα πάντα

Τρέμεις και δεν μπορείς να περπατήσεις, είσαι σχεδόν 88!
Τρέμω και σε βοηθάω να στηριχτείς, είμαι σχεδόν 26!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου