Σε παραδέχομαι

                    Σε παραδέχομαι

Γλίτωσες μωρό μου, σε παραδέχομαι, γιατί τα κατάφερες μόνη σου

Σε θαύμασα, με δάκρυα, γιατί ξέρεις το αίμα νερό δε γίνεται, και χάρηκα τόσο που εσύ γλίτωσες

Σε είδα ντυμένη στα λευκά στο παιδικό σου δωμάτιο, εκεί που παίζαμε μικρές τα καλοκαίρια, θυμάσαι;

Ερχόμουν σχεδόν κάθε μέρα για να σε πάρω να πάμε στη γιαγιά, πόσο μου λείπουν εκείνες οι μέρες, ήταν το μόνο που με ένοιαζε

Κι εσύ ήθελες όλο να φεύγεις από εκεί μέσα, τα ίδια περνάω κι εγώ, μη νομίζεις, σε νιώθω

Μέχρι πριν από λίγο καιρό αναρωτιόμουν γιατί να πάρεις αυτή την απόφαση, το μεγάλο βήμα, σήμερα κατάλαβα, κι εγώ το ίδιο θα έκανα, ακόμη και τόσο νωρίς

Θυμάμαι τα πάντα, τα πρωινά που πηγαίναμε μαζί σχολείο, τη τσαχπινιά σου, δεν άντεχες στο σπίτι, πνιγόσουν, εγώ να δεις

Σε στολίσανε με όλα τα καλά στο μικρό σου δωμάτιο και πέρασαν από μπροστά μου όλες οι αναμνήσεις, όλες οι στιγμές μας, τα καλά μας, τα μαλώματά μας, οι αγκαλιές μας, οι συζητήσεις μας

Χαθήκαμε καρδιά μου, αποξενωθήκαμε, χωμένοι στις υποχρεώσεις μας, βουτηγμένοι στη ρουτίνα μας, σήμερα όμως κατάλαβα ότι είσαι στην καρδιά μου

Γλίτωσες μωρό μου και οι λόγοι αυτού του βήματος ήταν ακριβώς δίπλα σου, η απορία στο βλέμμα σου, έτρεξες να φύγεις όταν κατάλαβες καλά τον κόσμο, σε παραδέχομαι

Δίδαξε με πώς γλιτώνεις από τέτοιες καταστάσεις, πες μου, ίσως εγώ δεν έχω τον δυνατό σου χαρακτήρα, την πυγμή σου

Ποτέ δεν την είχα, δυστυχώς, εσύ ήξερες πάντα να επιβιώνεις από τέτοιες καταστάσεις, εγώ ακόμη δεν έμαθα

Τώρα όμως δε ζεις στην αβεβαιότητα, αυτά πέρασαν, σήμερα σας θαύμασα

Συγκινήθηκα στ’αλήθεια, γέμισε η καρδιά μου, ήσασταν όμορφοι, ήσασταν μαζί

Ελπίζω τα χέρια αυτά να μη σε λερώσουν, ελπίζω να συνεχίσεις με αυτό το χαμόγελο

Θα θυμάμαι πάντα τις στιγμές μας, γιατί οι περισσότερες ήταν τόσο όμορφες

Σε παραδέχτηκα σήμερα

Σε παραδέχομαι και σ’αγαπάω!