Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017



   Με άδειασες




Σήμερα άδειασα από ζωή.

Πέρασαν από μπροστά μου τα τελευταία διόμιση χρόνια της ζωής μου, οι στιγμές,, η πορεία στο άγνωστο, οι άνθρωποι που γνώρισα, τα μέρη που είδα, οι επιστροφές μου στο “σπίτι”, πάντα τις μισούσα

Σπίτι είναι εκεί που μπορείς να είσαι ο εαυτός σου

Μάλλον εγώ δεν έχω, τόση αβεβαιότητα, τόση μεγάλη απορία, σκέψεις μπλεγμένες, ανακατεμένες με πολλά “γιατί”, κλάμα και κατεστραμένα όνειρα

Η πιο μεγάλη απογοήτευση δεν είναι όταν δεν έχεις οικογένεια, αλλά όταν νομίζεις ότι έχεις και βλέπεις το σκληρό πρόσωπο των ανθρώπων που λένε ότι σ’αγαπάνε

Πόσο εύκολο να το λες

Πού ήσουν όταν έκλαιγα, πού ήσουν όταν ήμουν άρρωστη, γιατί έφυγες, γιατί δεν με έπαιρνες αγκαλιά, γιατί μια φορά δεν μπορούσα να παινευτώ κι εγώ για το ωραίο κέικ σου, γιατί ήσουν απών πάντα, ακόμη και τώρα

Όλο λόγια και κρύες αγκαλιές, το ενδιαφέρον σου ένα τηλέφωνο, μερικές ερωτήσεις για τη μέρα το διάβασμα και τέλος.

Διαβάζω, μην ανησυχείς, δε χρειάζομαι την επιτήρηση σου

Μου έμαθες να ζω χωρίς εσένα και ξέρεις;, δε θα μου λείψεις ποτέ

Έτσι κι αλλιώς σχεδόν πάντα έλειπες

Μ’άφησες μόνη να λογοδοτώ για τις δικές σας αμαρτίες, και λάθη

Σήμερα άδειασα πραγματικά, χάθηκα στις σκέψεις, μου...

Το σπίτι είναι πάντα το ίδιο άδειο, αν και δεν μένω μόνη, μ’ένω με τα απομεινάρια μιας οικογένειας που ποτέ δεν ήταν πραγματική

Σιχάθηκα αυτή τη λέξη, αλήθεια, τη φοβήθηκα

Πώς γίνεται να είδα αγάπη ή τουλάχιστον πραγματική προσοχή από ξένα άτομα, αλλά τίποτα από τα δικά μου άτομα;

Θα φύγω μια μέρα, όπως είχες κάνει κι εσύ όταν σε χρειαζόμουν, όπως κάνεις πάντα γιατί δεν αντεχεις καμμιά ευθύνη

Και τώρα τι; Μερικά ακόμη χρόνια τοξικότητας πάνω μου, σε ευχαριστεί αυτό;

Μέχρι τώρα δε σε έκρινα, τώρα το κάνω

Η ευαισθησία μου έχει πεθάνει, το δάκρυ έχει στεγνώσει και τα χείλη μου είναι πικρά, το τσιγάρο έχει μια πίκρα, αλλά είναι η μόνη παρέα τώρα

Δε νιώθω τίποτα πια, αμφιβάλλω αν θα μπορέσω να το κάνω ξανά, αυτό εξαρτάται από τη διάθεσή σου

Σε ευχαριστώ μόνο για ένα πράγμα, που μου έμαθες να μην περιμένω τίποτα από κανέναν, ούτε καν από αυτούς που είθισται να δίνουν, κι ας έχουν να δώσουν μόνο ένα χαμόγελο, ένα χαμόγελο αληθινό

Καληνύχτα από μακριά, όπως πάντα!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου