Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Καλωσόρισμα...

Κι άρχισα ξαφνικά να γράφω...

Η αλήθεια είναι πως σαν μικρό παιδί, ποτέ δεν μπορούσα να γράψω κάτι σωστά
Και με τη λογοτεχνία και την ποίηση, καμμία ιδιαίτερη επαφή
Θυμάμαι μάλιστα που με έλκυαν περισσότερο οι θετικές επιστήμες
Και λέγαν όλοι με καμάρι "Αυτό το παιδί απ' τον μπαμπά του πήρε"...
Κληρονομικότητα...
Όλα αυτά μέχρι τα δεκαέξι μου, μέχρι τη στιγμή που μου χτύπησε ο έρωτας την πόρτα
Κι εγώ μέσα στον ενθουσιασμό μου του άνοιξα, μη λαμβάνοντας υπόψη τις συνέπειες
Κι ήτανε λάθος, μα είχε κι αυτό τη γοητεία του...
Στην αρχή κάθε όμορφου λάθους πετάς στα σύννεφα, μα η προσγείωση είναι εκείνη που κοστίζει τα πιο πολλά, και τα πληρώνεις
Έτσι κι εγώ, λοιπόν, αγάπησα με την εφηβική μου καρδιά
Κάποιον που μάλλον δεν το άξιζε όπως μου έδειξε τελικά
Από εκείνη τη στιγμή και μετά άρχισα να σκαρώνω μικρά στοιχάκια, παιδιάστικα, ίσως και αστεία
Μα ήταν αληθινά και βγαλμένα από την καρδιά μου, που πονούσε
Και το καλλιέργησα όσο μπορούσα...όποτε μου ερχόταν κάτι στο μυαλό το σημείωνα κι έτσι σιγά-σιγά άρχισα να γράφω όλο και πιο μεγάλα ποιήματα
Όχι κάτι το σπουδαίο, μα κάτι το πάνω απ' όλα το αληθινό
Και τώρα μετά από δύο χρόνια συγγραφικής προσπάθειας να φτιάξω τούτο εδώ το blog, όχι για επίδειξη σε κάποιον, απλά γιατί έχω την ανάγκη να μοιραστώ με κάποιους αυτά που σκέφτομαι και περιγράφω μέσα στα στοιχάκια μου. Ακόμη κι αν αυτοί οι "κάποιοι" είναι άγνωστοι, ακόμη κι αν κανείς δεν τα διαβάσει. Μα τι λέω;; Είναι "άγνωστοι", "γνωστοί", τόσα πράγματα έχω να μοιραστώ μαζί τους!


Ελπίζω όσοι διαβάσουν κάποτε τα ποιήματά μου να τους αγγίξουν έστω και λίγο στην καρδιά...
Με εκτίμηση, Ναταλία!

2 σχόλια: