Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Κάθε φορά...

Κάθε φορά που γελάς, με ό,τι μπορεί να είναι αυτό
Πιάνω μελάνι και χαρτί προσπαθώντας να αποκρυπτογραφίσω όσο καλύτερα μπορώ το χαμόγελό σου
Και δεν ξέρω αν πρέπει κι εγώ να χαρώ γι' αυτό το χαμόγελο
Αλλά και πάλι είναι μια ιδιαίτερη στιγμή
Κάθε φορά που μιλάς, σταματώ ό,τι κι αν κάνω
Προσπαθώντας να σε αφουγκραστώ, να κρατήσω τα λόγια σου όσο πιο καλά μπορώ στη μνήμη μου
Και η μελωδική φωνή σου να γίνει ο δικός μου πλέον ύμνος
Που με ταξιδεύει σ΄άλλους κόσμους μακρινούς και όμορφους
Και κάθε φορά που γελάς για λίγο τρέμω
Φοβάμαι...φοβάμαι μήπως γελάς με "εκείνη" μαζί ή της χαμογελάς
Και γιατί άλλωστε να φοβάμαι;;
Μήπως σε έχω και φοβάμαι μην σε χάσω;;
Ή σε είχα κάποτε και τώρα πονάω όταν σε βλέπω με "εκείνη";;
Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει...
Κι άλλωστε "εκείνη" δεν θα μπορούσε να ήταν μαζί σου
Κι όμως σε "εκείνη" χαμογελάς, με "εκείνη" μιλάς, κι "εκείνη" μόνο χαιρετάς
Εγώ απλά στέκομαι και κοιτάω μην μπορώντας να κάνω κάτι 
Γιατί "εκείνη" είναι άτομο δικό μου, αγαπητό, να το μισήσω δεν μπορώ...ούτε να το φθονίσω
Έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορέσω να μισήσω κάτι που εσύ αγαπάς
Και κάθε φορά που μιλάς εύχομαι να 'ναι μαζί μου
Να μου πεις έστω και ένα απλό "γεια", απ' τα χείλη σου θα 'ναι λυτρωτικό
Κι όμως κάθε φορά καταλαβαίνω πως μόνο με μένα δε μιλάς και κατεβάζω το κεφάλι
Προσπαθώ να κρύψω την πίκρα μου, την απογοήτευσή μου
Σκέφτομαι πόσα έχω για σένα στην καρδιά μου, αναρωτώμενη αν θα μπορέσω ποτέ να σου τα δώσω
Αν θα μ' αφήσεις να το κάνω...γιατί το κλειδί του "μέσα" μου το έχεις μόνο ΕΣΥ!
Κι αυτό το "μέσα" παλεύει μέρα-νύχτα να βγεί έξω, να 'ρθει μπροστά σου
Και το κρατάω με νύχια και με δόντια, προσπαθώ να το δαμάσω
Πάνε πια δυο μήνες που παρακολουθώ το γέλιο και τη φωνή σου
Τα 'χω μάθει πλέον απ' έξω, κι αυτό είναι πολύ κακό
Γιατί ότι γράφει δεν ξεγράφει...
Και δεν το λένε μόνο για το χαρτί, ξέρω πως ισχύει και για την καρδιά
Τα συναισθήματα γράφονται εκεί και είναι πολύ δύσκολο να σβηστούν, σχεδόν ακατόρθωτο
Κι έτσι έμαθα κι εγώ να βρίσκομαι εκεί γύρω σε σένα, παρούσα και ταυτόχρονα απούσα aπό τη ζωή σου
Στη ζωή που εύχομαι κάποτε να μπω... στην καθημερινότητά σου...στα απογεύματά σου
Και γιατί όχι...και σε κάποιες ίσως νύχτες που θα έχεις την ανάγκη να μιλήσεις για όλα αυτά που ελάχιστοι για μας γνωρίζουν
Να 'μαι πλέον κι εγώ κάπου-κάπου ο λόγος για τον οποίο χαμογελάς
Να 'μαι "εκείνη" που μαζί μιλάτε
Σκέψου...δεν θα τρέμω πια κι ούτε θα φοβάμαι όπως τώρα κι εσύ θα 'σαι ο εκλεκτός μου
Θα σε προσέχω και θα φροντίζω πάντα να χαμογελάς...
Γιατί έτσι έχει αξία η αγάπη...γιατί με το χαμόγελό σου ζω...

4 σχόλια:

  1. Καλημέρα Ναταλία
    Καλή επιτυχία στο καινούριο σου ξεκίνημα από αυτόν εδώ τον χώρο.
    Οι σκέψεις σου και τα συναισθήματά σου αποτυπώνονται με αγάπη ίσως και λίγο πόνο από έναν έρωτα ανεκπλήρωτο, αλλά αν αυτός έγινε η αιτία να γράφεις τόσο ωραία...χαλάλι του. Ο καινούργιος χρόνος εύχομαι να σου φέρει ανάμεσα στα άλλα και καινούργιο έρωτα για να τον υμνήσεις και αυτόν με την πένα σου...
    Θα περνάω από εδώ συχνά για να σε διαβάζω.
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναταλάκι μου...

    Πολύ γλυκό αυτό που έγραψες... "Έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορέσω να μισήσω κάτι που εσύ αγαπάς" τι όμορφα λόγια!

    Σε φιλώ, τα λέμε σύντομα, καλό απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ελένη μου,
    Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και επίσης η τέχνη πηγάζει από τον πόνο δεν λένε;; Εύχομαι και σε σένα ο καινούριος χρόνος να σου δώσει ό,τι αγαπάς και ό,τι αξίζεις. Θα τα ξαναπούμε, ελπίζω! Καλές γιορτές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναταλία μου,
    Είναι απλά η αλήθεια, έτσι;; Είσαι πολύ γλυκιά! Τα λέμε κι από κοντά. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή