Σάββατο 18 Μαΐου 2013


Το ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου κοιτάω!

Κοίτα τον ήλιο που δύει και ξέχασε για λίγο όλα τα άλλα που σε δυσκολεύουν
Τόσο όμορφα χρώματα στον ουρανό, γαλάζιο, μοβ, πορτοκαλί
Λέξεις μη λες πολλές καθώς σε νιώθω, το έμαθα κι αυτό να το κάνω 
Εδώ όταν είμαστε να 'σαι ολοκληρωτικά παρών και διώξε τ' άλλα τα μικρά ή τα μεγάλα αν υπάρχουν
Κι αν δεν υπάρχουν κάποτε θα βρεις, είμαι σίγουρη!
Κοίτα τη θέα και απόλαυσε
Ίσως κάθε τέτοια μας στιγμή να 'ναι κι η τελευταία
Δύσκολα χρόνια, περίεργες ψυχοσυνθέσεις, παράλογες καταστάσεις μπορούν να αλλάξουν τα πάντα σε λίγο καιρό
Κι εγώ αντί να θαυμάζω το μεγαλείο της θάλασσας και του ουρανού απ' το λιμάνι
μέρος όπου ουκ ολίγες αγκαλιές δόθηκαν και πάρθηκαν
Ξέρεις άραγε τι κοιτάω με πιο πολύ λαχτάρα;
Εγώ, λοιπόν, θα συνεχίσω να κοιτάω τα μάτια σου
Τα καστανά σου τα μάτια που είναι για 'μένα θάλασσες ανεξερεύνητες και γαλήνιες
μα πάνω απ' όλα για ξεχωριστές!
Μάτια όχι σαν όλα τ' άλλα, είναι τα μάτια που περίμενα έτσι κι αλλιώς ότι θα έρθουν
Έτσι γιατί το ένιωσα απλά ένα βράδυ του Γενάρη σ' ένα υπόγειο με δυο τρεις γνωστούς
Μα αυτούς τους άφησα σαν σ' αντίκρισα εκεί
Και κάθισα δίπλα σου, κοντά σου και μιλούσαμε, ένιωθα την ανάσα σου!
Από τότε ήξερα πως έπρεπε να περιμένω
Έπεσε κι ο ήλιος πια, πάει και το ηλιοβασίλεμα
Φοβάμαι μην τελειώσει έτσι κι η ιστορία μας
Όσο κρατάει, δηλαδή, ένα ηλιοβασίλεμα, που ούτε καλά καλά δεν είδα
Μα σε νιώθω, δεν είσαι ολοκληρωτικά εδώ, αλλού είσαι
Εγώ αφήνω όλα αυτά τα ασήμαντα σημαντικά για να σε νιώσω λίγο
Φέρνοντας τη μορφή σου στο μυαλό μου αισθάνομαι πιο μεγάλη ηδονή κι απ' αυτήν που μπορεί να προσφέρει η πιο έντονη σωματική επαφή!
Γιατί ακόμη κι εκείνες τις στιγμές του πάθους μας, με τον ιδρώτα να κυλά ποτάμι στα ενωμένα μας κορμιά, εγώ απλά σε κοιτάζω, αυτό μου αρέσει
Έτσι απολαμβάνω την κάθε μας στιγμή
Βιαζόμαστε ή μάλλον βιάζεσαι
Ο πρώτος πληθυντικός υποδηλώνει ή καλύτερα δηλώνει ξεκάθαρα πως πλέον νιώθω ό,τι νιώθεις αυθόρμητα!
Αγωνιώ για 'σένα πολύ περισσότερο απ' ότι νομίζεις
Μη κοιτάς που δεν το δείχνω, φοβάμαι
Η ραγισμένη μου καρδιά, η κολλημένη με κόπο και πολλά δάκρυα κάτι νύχτες μοναχικές και αξημέρωτες
-το ξέρω- άλλο χτύπημα δεν πρόκειται να το αντέξει και ούτε πρέπει να το αφήσω να το δεχτεί και πάλι
ως ένδειξη ελάχιστου σεβασμού προς εμένα!
Μου πιάνεις το χέρι και προσπαθώ να σου πω κάτι ευχάριστο καθώς περνάμε κάπως απρόσεκτα το δρόμο
Μα κι αν πάθουμε κάτι τουλάχιστον θα 'μαστε μαζί
Ήρθε η ώρα πάλι να χωριστούν οι δρόμοι μας
Ένα γρήγορο φιλί και μια αγκαλιά σύντομη, όσο σύντομη ήταν και η βόλτα μας, το ηλιοβασίλεμα που δεν είδα
Μα ελπίζω η ιστορία μας να μην χαρακτηριστεί έτσι τελικά!
Όχι σύντομη, καθώς αύριο θα ξαναπιαστούμε χέρι χέρι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου