Ολονύχτια σκέψη ΕΣΥ!

Πήγε κιόλας πέντε το πρωί και δεν έχω κλείσει μάτι
Σκέφτομαι ή μάλλον καλύτερα σε σκέφτομαι ή σκέφτομαι εμάς μαζί
Εμάς!
Δεν είναι πλέον ονειροφαντασία, ούτε ανόητα σχέδια για το μέλλον-μας-πλέον το ζούμε
Στ' αλήθεια σ' αγγίζω!
Άραγε κοιμάσαι τώρα;
Να 'σαι άραγε μόνος;
Ή με γεμίζεις με ψευδαισθήσεις ότι είσαι μόνο δικός μου;
Τί κτητικό συναίσθημα ο έρωτας;
Είναι πάθος αυτό που ζούμε, το αισθάνομαι! 
Σε σκέφτομαι... 
Ανόητη, είναι μακριά! Ποιόν σκέφτεσαι;
Ίσως να έχει και παρέα, να μην χρειάζεται την αγκαλιά σου, ούτε το χάδι σου, ούτε το φιλί σου!
Ανόητη; Ναι, ίσως!
Σκέφτομαι εμάς μαζί
Πότε σε είδα τελευταία φορά;-πριν ούτε καν δυο μέρες- κι είπαμε θα ειδωθούμε πάλι σε τέσσερις!
Αν αντέχω;
Τη δυνατή θα παριστάνω πάλι, τι νομίζεις;
Τη δυνατή μπροστά σου, τη δυνατή μπροστά σε όλους τους άλλους, εκτός από 'μένα
Ξέρω την αλήθεια, τη νιώθω κιόλας
Την αισθάνομαι στο στομάχι μου, στην καρδιά μου, στο κορμί μου
Λείπεις κι αυτό μου προκαλλεί λύπη!
Τέσσερις μέρες χώρια;
Θα αντέξω, θα το δεις!