Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Φόβος μιας επικείμενης φυγής...

Και κατάλαβα πως νόημα δεν έχω πια κανένα
Ούτε καν για 'σένα που είπες πριν λίγο πως είμαι τα πάντα
Τα πάντα ήμουν, ναι, για εκείνο το δευτερόλεπτο, για εκείνη τη στιγμή μονάχα
Μα ίσως να μου φάνηκε, να 'ταν τα λόγια μιας κάποιας ευγένιας που με τον καιρό ξεχνιέται κι αυτή
Ήταν ό,τι απόμεινε απ' τον καλό σου χαρακτήρα
Μπορεί πάλι να μη σήμαινε τίποτε άλλο από μερικούς στίχους και μια μελωδία, ευχάριστη μόνο στα αυτιά
Στην καρδιά δε σήμαινε τίποτα!
Και βιαστικά να φύγεις, να κλείσεις, να ξεφύγεις από 'μένα, απ' τα λόγια μου
Ίσως καμμιά φορά να σε κουράζω, μπορεί να βαρέθηκες κιόλας
Λες να σε πιέζω με την αγάπη μου; Πνίγεσαι μήπως; Συγνώμη, δεν το θέλω!
Το μόνο που επιθυμώ είναι να κερδίσω την αγάπη και την προσοχή σου, όπως κέρδισες εσύ τη δική μου
Μα ξέρω πως δεν το καταφέρνω και πολύ
Τι άλλο να κάνω όμως;
Το τελευταίο πράγμα που θέλω να γίνει είναι να σε δω να φεύγεις
Κι η πιο δύσκολη στιγμή είναι αυτή που σε αποχαιρετώ κάθε φορά για να πάω σπίτι
Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι ότι μπορεί να φύγεις
Τα δάκρυά μου θα γεμίσουν στερεμένες λίμνες και ποτάμια θα ξεχυλίσουν
Κι ο ουρανός θα φοβηθεί να δακρύσει κι εκείνος, μη τύχει και πλυμμηρίσει ο κόσμος όλος
Ή μπορεί να ντραπεί κιόλας σα συναγωνιστεί μαζί μου, αδύναμη μπροστά στα δάκρια μου η βροχή
Αυτό θα κάνει ο πόνος από τη φυγή σου
Καταστροφές μονάχα, θλίψη, πλήξη και ανία
Και νομίζω πως νόημα δεν έχω πια κανένα στη ζωή σου
Νιώθω καμμιά φορά σα να 'σαι κοντά μου από ανάγκη
Ή μονάχα για την ευχαρίστηση που σου προσφέρω, που ούτε μου αρέσει ιδιαίτερα
Για μια αγκαλιά παραπάνω το κάνω, για ένα σου γέλιο παραπάνω, για ένα φιλί σου ακόμη
Για δυο όμορφα λόγια που θα ακούσω!
Για την ψευδαίσθηση πως είμαι σημαντική για κάποιον
Καθώς για κανέναν δεν μπόρεσα, δυστυχώς, να υπάρξω κάτι παραπάνω από το κορίτσι της διπλανής πόρτας
Το κορίτσι που πάντα μόνο του βαδίζει, το κορίτσι που περπατάει σκυφτά, μη τύχει και προδωθεί η απελπισία που ειναι αποτυπωμένη στα μάτια της
Καθώς όλα τα πάλεψα μονάχη και δεν ήρθε η ζωή και πολύ βολική
Σκληρή θα την χαρακτήριζα, σκληρή και αμείλικτη
Γι' αυτό τώρα που βρήκα εσένα, δεν θα αφήσω να φύγεις
Με νύχια και με δόντια, με όση δύναμη που έχει απομείνει θα σε κρατήσω δίπλα μου
Θα πολεμήσω! Για την αγάπη που κάποτε είχα αφήσει να φύγει
Και τώρα μετανιωμένη για τη δειλία που έδειξα, θα επανορθώσω 
Μα μπορεί να μην είναι στο χέρι μου και πάλι
Ζω κάθε φορά με το φόβο ότι με την πρώτη ανακάλυψη-αποκάληψη θα φύγεις
Γι' αυτό και τη φρενάρω κάθε φορά, δεν είναι ότι δε σε θέλω, είναι ότι φοβάμαι την αντίδρασή σου
Συνεπώς, τη φυγή σου! 

5 σχόλια:

  1. Ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ! Να 'σαι πάντα καλά και να περνάς φανταστικά :) Φιλιά και τα ξαναλέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτός ο φόβος... τσακίζει... και είναι δύσκολοι οι δαίμονες που πρέπει να αντιμετωπίσουμε για να τον ξεπεράσουμε!

    Αλλά με την προσπάθεια γίνονται πάντοτε θαύματα <3
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτός ο φόβος δεν μας αφήνει να ζήσουμε ουσιαστικά και σε βάθος, δυστυχώς! Επίσης και να έχεις ένα όμορφο βράδυ :)

      Διαγραφή
  3. Ναταλίτσα μου πολύ με συγκίνησες απόψε...γράφεις πραγματικά θαυμάσια,με κατάθεση ψυχής..σου στέλνω την αγάπη μου και φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ τόσο πολύ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι ταυτόχρονα γι' αυτά! Να περνάς πολύ όμορφα :)

      Διαγραφή