Αλλάζω για 'σένα... ή Αλλάζω εξ αιτίας σου!

Aλλάζω όσο περνάει ο καιρός κοντά σου

Πετάω από πάνω μου το μανδία της παιδικότητας, της αφέλιας

Ντύνομαι με τα ρούχα του εξεφτελισμού του έρωτα, που μπορούν να σκοτώσουν κάθε ίχνος ρομαντισμού

για 'σένα μονάχα!

Για την ικανοποίηση εκείνου, δηλαδή, για τον οποίο νοιάζομαι

Πετάω από πάνω μου τη γλυκήτητα ενός κοριτσιού που περνάει ώρες ολόκληρες για να γράψει ποιήματα που υμνούν την αγάπη και την αγκαλιά από συναίσθημα και μόνο

Και στο τέλος σιχαίνομαι τον ίδιο μου τον εαυτό  

Σιχαίνομαι και το  σώμα μα και τη ψυχή μου

Προσπαθώ να καθαρίσω το κορμί μου με νερό τρεχούμενο μπας και στο πέρασμά του πάρει μαζί και τη βρωμιά που εγώ η ίδια του ανάγκασα να ανεχτεί

Μόνο και μόνο για να καταφέρω να κουρνιάσω λίγο σε μια αγκαλιά δήθεν προστατευτική, δήθεν ολόδική μου, δήθεν τρυφερή

Μα τελικά είναι κοφτερές οι λεπίδες της επαφής με την απουσία της καρδιάς 

Και δεν βοηθάει ούτε το άφθονο νερό

Η ψυχή δεν θα καθαρίσει τόσο εύκολα

Aυτή αναζητάει με λαχτάρα μια αγκαλιά από δυο χέρια που ανοίγουν μόνο για να ακουμπήσουν κάποιον που αγαπούν

Τίποτα λιγότερο!

Μα έχουμε φτάσει στο δεύτερο υπόγειο του επιπέδου των συναισθημάτων

Τα κρύψαμε καλά καλά βαθιά μέσα μας, ώστε να μην αποσπάσουν την προσοχή μας με ,ίσως, ανόητες αναστολές τις στιγμές της καθαρά σαρκικής μας σχέσης

Της στιγμής που το άγγιγμα μετατρέπεται γρήγορα σε πιάσιμο

Εκεί που τα λόγια σκληραίνουν, χάνουν και το χρώμα τους

Αν είχε και φως θα έβλεπες πως κοκκινίζω

Το σβήνω πάντα, μην τύχει και φανερωθώ!

Αυτό που μόνο αφήνω να ακουστεί από μένα είναι ο αναστεναγμός μου

Μπορεί να 'ναι και υποκριτικός

Αλλά μπορεί και όχι, γιατί απλούστατα μπορεί να μη σχετίζεται με ευχαρίστηση

Αυτό το "Αχ" με αντιπροσωπεύει, πολλά τα προβλήματα και τώρα ο εξευτελισμός όλου του ευαίσθητου ψυχισμού μου

Για να πάρω μια αγκαλιά ακόμη, λίγη δήθεν, όπως πάντα, προστασία παραπάνω

Μα εγώ θα σου δώσω ακόμη πιο πολλά

Ξέρεις εγώ όλα τα νιώθω πρώτα, εκεί αριστερά, πριν τα κάνω

Αλλάζω όμως κι εγώ

Μεταλλάσομαι σε κάτι ολότελα αλλιώτικο, κάτι αρεστό σε 'σένα που με πιάνεις και πάλι

Έτσι περνάει σιγά σιγά η ώρα και έρχεται πάλι η ώρα του αποχωρισμού μας

Και από υποχρέωση, για την σαρκική απόλαυση που πήρες ή και ίσως απ' την ελάχιστη ευγένια που σε χαρακτηρίζει, θα με γυρίσεις στο σπίτι

"Για να 'μαι ασφαλής", όπως λες

Απλά θέλεις να προστατέψεις τη συνείδησή σου, προσπαθώντας να δείξεις ότι κάτι πρόσφερες κι εσύ σε 'μένα

Και η ώρα που στρίβω το κλειδί στη κλειδαριά με τρέμουλο και κατεβασμένα τα μάτια είναι κι αυτή δύσκολη

Με τι θάρρος, αλλά και θράσος να αντικρίσω τους ανθρώπους που με κοιτάζουν σα να 'μαι ακόμη αγνή σώμα και ψυχή μαζί;

Δεν τολμάω να τους δω στα μάτια!

Το βλέμμα το δικό τους είναι ακόμη καθαρό, το δικό μου σκοτείνιασε κιόλας

Πόσο θα ήθελα, σκέφτομαι κλεισμένη στο δωμάτιο μου, να πάρω αγάπη αγνή, αμόλυντη και τρυφερή!

Έτσι, με αυτές τις σκέψεις και παρέα με τη μοναξιά μου γίνομαι και πάλι η αθώα μικρούλα που ήμουν κάποτε...